|
13
H. Ferdinandus en H. Bernardinus |
| |
 |
|
Een hart met witte bloemen
# Boven het hart staan drie witte
bloemen (lelies). Dit hart, omgeven door een band met dezelfde
witte bloemen, is het middelpunt van een stralende zon. In de
passen staan zes engelenkopjes, serafijnen, ieder met zes
vleugels, ter versiering.
|
 |
|
|
H. Ferdinandus
Ferdinand III
(bij Salamanca 1199 – Sevilla 1252), ook wel de Heilige genoemd,
was koning van Castilië vanaf 1217 en van Léon vanaf 1230. Hij
verenigde beide rijken tot één koninkrijk. Door zijn opvoeding
bezat hij een door en door christelijke geest. Gedurende heel
zijn leven probeerde hij zijn plichten jegens God te verenigen
met die van zijn koninklijk ambt. Hij bestreed meer dan 25 jaar
de Moren en veroverde bijna al hun steden zoals Cordoba, in
1236, en Sevilla, in 1248. Bij de verovering van de steden
ontving hij steeds de sleutel van de stad. Overal liet hij de
moskeeën tot christelijke kerken ombouwen. Hij maakte Spanje
weer christelijk. Eerder deemoedig dan eerzuchtig schreef hij al
zijn successen toe aan de hulp van God en de H. Maagd Maria. Van
haar droeg hij steeds een beeltenis bij zich. Toen hij de Moren
tot Granada had teruggedreven en hun macht praktisch gebroken
was, bouwde hij uit dankbaarheid de kathedraal van Burgos. In
1243 stichtte hij de Universiteit van Salamanca. Bij de
voorbereidingen in Sevilla om van daaruit de Moren uit heel
Spanje te verdrijven werd Ferdinand ziek en stierf hij. In het
kleed van de arme minderbroeders Franciscanen werd hij in
Sevilla begraven. Hij is in 1671 heilig verklaard. Feestdag:
30 mei. Bij de liturgievernieuwing na
Vaticanum II is in 1969 zijn gedachtenis niet opgenomen in de
herziene Nederlandse heiligenkalender van het Romeins missaal.
# Ferdinandus, met nimbus,
staat afgebeeld met een kroon en in koninklijk gewaad. Een
roodbruine mantel, met goudkleurige rand omzoomd, over een kort
wit bovenkleed. Om zijn middel draagt hij een riem met gouden
gesp. Om zijn armen en onder zijn wit bovenkleed is een deel van
zijn maliënkolder te zien. Zijn gouden schoenen zijn bedekt met
goudkleurige plaatjes evenals zijn benen door goudkleurige
beenbeschermers. Hij houdt een sleutel in de rechterhand, als
teken van de overwinning op de Moren en het in bezitnemen van
hun
steden. In de linkerhand draagt hij een beeldje van de H. Maagd
Maria met het Jezuskind. Tegen de blauwe achtergrond staat een
groene wingerd ter versiering.
Sanct[vs]
Ferdinanvs - H. Ferdinandus
|
|
|
 |
|
|
|
H. Bernardinus
Bernardino degli
Albizzeschi (Massa Carrara, bij Siena 1380 – Aquila
1444), bekend als de H. Bernardinus van Siena, studeerde
rechten in Siena en was daar ook actief in de verpleging
van pestlijders tijdens de pestuitbraak in 1400. In 1402
trad hij in bij de Franciscanen (Ordo Fratrum Minorum,
O.F.M.). Hij verbond zich met de Observanten, die de
strenge regel van Franciscus wilden volgden. Nadat hij
in 1404 priester was gewijd, reisde hij door Italië en
trad op als volksprediker. Hij was een vurig
pleitbezorger van de devotie tot de Heilige Naam van
Jezus. Daarvoor gebruikte hij bij zijn prediking o.a.
een schild met de letters ‘YHS’, de eerbiedige afkorting
van de Griekse naam van Jezus in Latijns schrift. Later
werd Bernardinus vicaris-generaal van deze strenge tak
van de minderbroeders-observanten, 1438-1439, en breidde
hij de orde uit over heel Italië. Op reis naar Napels
werd hij ziek en stierf op 20 mei 1444. In 1450 werd hij
al heilig verklaard. Feestdag: 20 mei.
#
Bernardinus, met nimbus, staat hier afgebeeld als
Minderbroeder (Franciscaan), zonder baard en blootvoets,
met een bruin habijt en een wit koord met drie knopen.
De knopen verwijzen naar de drie evangelische raden of
geloften die kloosterlingen afleggen, de geloften van
armoede, zuiverheid en gehoorzaamheid. In zijn
linkerhand houdt hij een evangelieboek met een
goudkleurige omslag en een kruis erop afgebeeld. Met de
rechterhand maakt hij een zegenend gebaar. Rechtsonder
staan drie dichtgevouwen mijters, ondersteboven. Die
verwijzen naar zijn drievoudige afwijzing om bisschop te
worden van Siena, Ferrara respectievelijk Urbino. Tegen
de blauwe achtergrond staat een groene wingerd ter
versiering.
Sanct[vs] Bernardi[nvs] – H. Bernardinus.
Opmerking:
- De beide heiligen zijn de patroonheiligen van de
elkaar opvolgende pastoors van de St. Lambertuskerk:
Bernardinus J. van Miert (1841-1870), die de kerk had
laten bouwen, en Ferdinandus A. Clercx (1870-1896), die
aan het interieur van de kerk een grote bijdrage had
geleverd (beelden, kruiswegstaties én de
gebrandschilderde vensters). Dit alles naast hun
dagelijkse pastorale werk.
|
|
|
Zie ook de de biografische schetsen van:
pastoor F.A. Clercx
pastoor B.J.
van Miert |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
# Versiering met florale motieven: tegen een blauwe achtergrond
staan een witte lelie en rode roosjes, twee keer, gespiegeld.
|
|
|
|
© Foto’s
Henk van der Voort - Tekst Wim van Stiphout |
| |
|
|
| |
|