De volksgezondheid in Veghel vóór 1810

Martien van Asseldonk

10 mei 2014

(Onder embargo. Dit is een voorstudie voor een boek over Veghel. Verboden te gebruiken zonder toestemming van de autheur.)

Pogingen tot genezing van allerlei ziekten waren en zijn met geloof en magie verweven. Hanewinkel vermeldt in zijn Reize door de Majorije van 's-Hertogenbosch in den jaare 1798 en 1799 hoe in Eersel de katholieken bij een lindeboom biddend neerknielden, om de boom kropen en spelden in de bast staken om van koorts genezen te worden. Te Alphen werd een stroband, die eerst om de arm van de koortslijder was gebonden, om de lindeboom gestrengeld, terwijl daarbij ook iets werd gebeden. In Westerhoven trof dominee Hanewinkel een heilig putje aan, waarvan het water heilzaam was tegen verschillende ziekten, met name koorts. Ook schreef Hanewinkel over het Willibrordusputje tussen Oss en Nistelrode. Rooms-katholieken met koorts kropen er met een rozenkrans in de hand om een hoop stenen heen en dronken water uit de bron, waarna de koorts zou verdwijnen.

               Allerlei huismiddeltjes en kruiden waren in zwang. Aan de keerzijde van het parochieregister van Veghel, waarin de dopen en huwelijken uit de periode 1651-1675 opgetekend staan, schreef de Veghelse pastoor Johannes Houbraken in 1652 een aantal recepten voor thuis te bereiden medicijnen tegen de pest, koorts en ontstoken benen. De ingrediënten goud, wierook en mirre in deze recepten, de offergaven van de Drie Koningen, wijzen weer op magie.

Degenen die het konden en wilden betalen, maakten gebruik van diensten van dokters in de medicijnen, van chirurgijns of kwakzalvers. De gezondheidszorg speelde zich tijdens het Ancien Régime voor een groot deel in de particuliere sfeer af. Een voorbeeld van een behandeling door een arts:

Op 21 augustus 1753 verscheen voor schepenen van Veghel Dielis Tonij Hoppenaars, oud-borgemeester van Veghel, en zijn vrouw Maria, ‘te kennen gevenden dat zy voorscreven Maria op den 29 november 1700 agtenveertig heeft gebaart en ter werelt gebragt eenen soone met een mont gelyckende na een wolffsraak. Dat zij alomme haer by chirurgeyns hadde geïnformeert ten eynde wast mogelyk dit haar kint daar van de laten cureeren, egter niemant daer toe genegen oft mogelyk buyten staat zijnde gevonden dan eenen Arnoldus Aarts, operator woonende tot Maastrigt, welcke dus haaren soone onderhanden heeft genomen, door Godts zeegen en tot vreugde volcomentlyk van desen wolffsraak heeft genesen binnen den tyde van ses dagen. En want den selven Arnoldus Aarts hier van was requirerende verclaringe om hem te dienen, daar en soo het behoort, soo hebben wij dit om der waarheyt wille niet connen off mogen weijgeren.’

Op het platteland van de Meierij kregen in de loop van de achttiende eeuw in steeds meer plaatsen chirurgijns en ‘medicine doctors’ een aanstelling van het dorp en een tractament uit de dorpskas. Ook werden vroedvrouwen in dienst genomen. Enkele aspecten van de gezondheidszorg werden een zaak van gemeenschappelijk belang geacht. Men wist dat het gedrag van de één de gezondheid van de ander nadelig kon beïnvloeden en nam maatregelen op het gebied van hygiëne en ter voorkoming van verspreiding van besmettelijke ziekten, niet alleen om mensen, maar ook om de veestapel gezond te houden.

Epidemieën en het bevorderen van de volksgezondheid

De eerste aanwijzingen voor betrokkenheid van de plaatsen op het platteland bij de gezondheid van de bevolking zijn te vinden in de bewaard gebleven keuren. De jaarkeuren van Oirschot van 1619 bevatten relatief veel bepalingen betreffende de gezondheidszorg. Vee moest vrijdags geslacht worden, waarna het vlees op zaterdag op de weekmarkt verkocht diende te worden. Het was verboden vlees te verkopen dat langer dan 24 uur gelegen had. Men mocht geen afgekeurde vis in 's-Hertogenbosch opkopen en in Oirschot verkopen. De vis moest door plaatselijke keurmeesters gekeurd worden voordat die verkocht werd. De visverkopers moesten het visafval begraven of buiten de vrijheid brengen. De keuren van

Veghel van 1659 schrijven voor:

-        Artikel 75. ‘Soo wie enige beesten affsterven, dat hy die van stonden aen graven sal op datter egeen plagen en commen onder anderluijden beesten .’

-        Artikel 77. ‘Dat nyemant egeen dode vuylicken ofte dode beesten werpen en sal, off oick vlas roten in onser Aa op een Bosch pont, ende die se daerin geworpen heeft sal se weer vuyt trecken opten selven dach.’

Ook de Staten-Generaal verboden op 17 februari 1745 dode beesten in het water te werpen. In 's-Hertogenbosch werden in 1593 maatregelen afgekondigd voor het schoonhouden van de Dieze. In Eindhoven was in 1567 een zekere Filips in dienst van de stad om het water in de stadsgrachten en de Gender regelmatig te controleren, de grachten te vegen en het onkruid en vuil van de stadsvesten te verwijderen. Reeds in de Bossche stadsrekening van 1399 komt een post voor betreffende het schoonhouden van de straten door particuliere slijkvegers, die het werk voor een bepaald bedrag voor een bepaalde periode aannamen. Op zaterdag – vanaf 1445 op vrijdagavond – haalden zij het huisvuil op en maakten de straten schoon. Het slijk werd op de stadswallen gegooid. Behalve de hygiëne dienden voornoemde maatregelen ook de goede afvloeiing van het water en de begaanbaarheid van de wegen.

Andere keuren hadden tot doel verspreiding van de pest te voorkomen. In Oirschot diende men in tijden van pest de katten en honden binnen te houden. Pesthuizen dienden een maand afgesloten te blijven. Eigenaars en schoonmakers (‘schrobbers’) van pesthuizen mochten die in die periode niet verlaten. Het vee uit pesthuizen moest geweid worden door de schrobbers, die ter herkenning een wit kleed moesten dragen. Oirschottenaren die zich in een hut op de hei hadden teruggetrokken, moesten tot drie weken na de laatste dode in hun gezin een witte roede dragen en mochten niet in kerk, herberg of andere vergaderlokalen verschijnen. Schrobbers mochten zes weken niets verbranden of rook en damp veroorzaken. Het was verboden om mensen uit plaatsen waar de pest heerste, in de herberg te laten logeren. Men mocht geen waren kopen in plaatsen met pest en deze in Oirschot verkopen. Tot slotte waren bruiloften of andere bijeenkomsten in tijden dat de pest heerste verboden.  

Epidemieën in Veghel

Meuwese vermeld in zijn boek Veghel in de loop der tijden de volgende besmettelijke ziekten in Veghel. Hij haalde deze gegevens uit de kerkelijke begraafregisters.

-        Op 2 juli 1616 werd een kind uit Veghel gedoopt op de Boechde door de pastoor van Dinter ten tijde van de pest in Veghel en toen de pastoor (Snoecx) gestorven was.

-        In 1632 waren er in Veghel negen mensen aan de pokken overleden en in 1635 waren er 14 gevallen van dysenterie met dodelijke afloop.

De pestepidemie van 1636

-         In 1636 zijn er in Veghel 63 mensen aan de pest gestorven en in 1637 nog 9. Het begon op 19 en 21 juli. Toen sterven Gisbertus Joannes, genaamd Hoeck, met zijn vrouw aan de pest. In het gezin van Peter Thonissen stierven 12 personen aan de pest. Eerst de knecht op 23 augustus, dan de oudste dochter op 29 augustus, de moeder 30 augustus, dan andere kinderen en ten slotte stierf op 12 september Peter Thonissen zelf. In het gezin van Willem van Santvoort stierven op 4 oktober vader, moeder en twee kinderen. Op 16-8-1637 werd in Veghel begraven: Joanna in de Asseldonkse hoef (de Heihoef op Jekschot), overleden aan de pest.

De dorpsrekening van 1636-1637 vermeldt de volgende uitgaven in verband met deze pestepidemie:

-        ‘betaelt aen Albert Jan Alberts van eenen pest siecken die hij des nachts van Vechel gevuert heeft tot Nistelroij’, 5 gulden

-        Ook hebben de borgemeesters aan Jan Lambert Aerts 18 gulden betaald die aan Jan waren beloofd vanwege ‘twee pest siecken die hij des snachts van Vechel heeft gevuert tot Helmont’, ‘de welcke hij op heeft geladen aen Roloff Gielis achterhuijsken, het welcke is om verdient loon dan aleendelijck door den grooten ende swaerichheijt die ons daer van was aen staende’

-        Voor dezelfde reis is betaald aan ‘twee mannen die voor ryden namentelijck Dirck Claess ende Cornelis Merceliss’, 6 gulden en 6 stuivers

-        Betaald aan de weduwe van Dirick Jaspers omdat ze haar Paard met de kar had beschikbaar gesteld ‘om daer met ewech te vueren Huijbert Steven van Helmont die alhier int achter huijsken van Roloff Gieliss waeren gecomen tegens wil ende danck van de gemijnt ende hem met sijn vrou daer met ewech gevuert door Jan Lambert Aertss doen hij met sijn vrou van de Godts gave besmedt was’, 2 gulden en 10 stuivers

De pestepidemie van 1664-1666

Ook in de jaren 1664-1666 heerste er een pestepidemie. Het resolutieboek schrijft op 19 juli 1664: ‘alsoo men verstaet dat rontsomme de sieckte soo pestilent mede als heete sieckten soodanich beginnen te wueden ende aen te wassen, soo dat geschapen is door de selve groote gelegenheyt ontstaen enen meerdere sieckten ende sterften omspruijten’. De schepenen kondigden een aantal maatregelen af.

-        Niemand mag passanten ‘s nachts laten logeren, voordat zij gemeld zijn bij de officier of zijn geauthoriseerden

-        Als iemands ‘buijtens lants’ gaat, dan moet hij  na terugkomst minstens drie weken lang op zijn eigen erf blijven.

-        Als er mensen uit plaatsen waar ‘sieckten floreren’ in Veghel logeren, dan dienen ze binnen twee dagen te vertrekken

Op 20 augustus 1664 werden de maatregelen aangescherpt:

-        Inwoners die op dit moment buitendorps zijn om ‘haev te coopen’ mogen niet naar huis terukeren, voordat de regenten onderzocht hebben waar ze zijn geweest

-        Als iemand na de publicatie van deze ordonnatie het dorp verlaat ‘om haiv te copen’ dan moeten ze weg blijven ‘voor soo lange de pestilentiele sieckte alhier ende omliggende dorpen ende aengelegen plaetsen sal wesen gecesseert ende opgehouden.’  

Inwoners klaagden bij de schepenen dat Dirck van Gulijck zijn zwager, vrouw en hun kinderen, die in Sambeek wonen, in huis genomen had, omdat daar bij hen in huis twee personen waren gestorven aan de pest. De schepenen ordonneerden op 20 augustus 1664 dat Van Gulijck zijn zwager met diens vrouw, kinderen en bagage binnen 24 uur zal doen vertrekken. Van Gulijck en zijn huisgenoten moeten drie weken op hun eigen erf blijven.

Op 22 oktober 1664 ordoneerden de schout en schepenen naar aanleiding van klachten:

-        ‘Dat niemant en sal hem vervorderen te begraven eenige dode lichaeme diewelcke van den pestinentiele sieckte sijn gestorven, voor ofte naer als ten tijde ende ure gestatueert bij den gerichte voorschreven, te weten smiddaech nae noen ten drij uren als wanneer de nagebeuren daer den doode is gestorven sullen hen vervoegen bij den coster en met het clapken te clappen doen te waerschouwen de geene die daer ontrent dat hij haer retineren.

-        Oock wort geordonneert dat sij sullen de grafen diep genoch maecken ende aert genoch opschieten

-        Mede dat alle timmerlieden sullen de kiste hebben wel rontsom de voegen te pecken’

Om de verspreiding van de pest tegen te gaan werd de bewegingsvrijheid van mensen ook binnendorps ingeperkt. Op 13 oktober 1664 bepaalden de schepenen ‘dat men gheen suijkers en soude maecken ofte gheen vergaderinghe van jonghe lieden’. Ook mochten de inwoners van Veghel ‘geen suijkers maecken op andere plaetschen’.

Op 16 december 1664 ordonneerden de schout en schepenen dat: de ‘kinderen het sy jonck ende oudt’ mogen op nieuwjaar, ’s nachts om 12 uur, niet rond gaan om te gaan zingen. Ook wordt het ‘verboden aen de jonghe jueght ofte kinderen’ om op Driekoningen langs de huizen te gaan zingen. Men mag eventuele zangers niets geven.

Op 29 augustus 1665 werd geboden, dat den gheenen hier in desen dorpe van Veghel woonaghtich ofte residerende buijtens lants geene haijve en sullen haijve coopen in besmettelijcke huijsen ofte plaetschen ofte aldaer te arbeyden, ofte sullen int weder in commen in desen dorpe op haire erv en blijven drij wecken lanck, ofte den gheenen buijtens dorps gewest sijnde sullen haer bekent macken aen twee schepens van Vechel op wat plaetsche sy geweest syn hebben.’

In 1666 hadden de schepenen gehoord dat inwoners van Veghel gevluchtte kinderen en andere mensenuit de Bosch en andere plaatsen waar de pest heerst in huis genomen hebben. Het wordt verboden om gasten langer dan een nacht te laten blijven, en ze moeten verklaren ‘dat sij uijt een suijver huijs sijn.’

Geboden in 1672 en 1676

Op 3 oktober 1672 hadden de schepenen klachten gekregen dat er ‘veele siecke menschen, gesont zynde geworden ende vers uyt hare siekbedde comende, converseerende in huijsen, herbergen ende vergaderinge, hetwelck is tot groot nadeel van onse nabueren ende waer uijt meerderde sieckte connen te grasseren’. Mensen die ziek zijn geweest mogen pas na vier weken naar herbergen, vergaderingen en dergelijke gaan.

Op 12 september 1676 wordt dit gebod herhaald: ‘sullen hebben te blyven op henne erve ofte sich uijt de gesonte mensche te onthouden, ende die geenen daer over die siecken gaen ende deselve plegen oock haere deure te sluyten daer de sieckte is.’

Veel zieken in 1760-1762

Adriaen de Laure is twee jaar in dienst geweest als extra kracht, omdat er toen veel zieken waren in Veghel. De dorpsrekeningen vermelden:

-        1760-1761: Mits de veelheijt der sieke onder de arme persoonen vermeende oficier en regenten het profitelyk te weesen om den jaren aen de doctor Adriaen de Laure te accorderen, soo als dan met de selven een accordement is aangegaan voor het bedienen van de arme persoonen te leveren de medicijnen etc. op een jaarlyx tractament van vyftig gulden waar mee van wegens dese arme soude werden betaalt twintig gulden en de 30 gulden door de gemeente.

-        1761-1762: Aen den doctor Adriaen de Lauwre sijn provisoneel toegestaande tractament 30 gulden.

Een besmettelijke ziekte van de longen in 1774

Op 30 april 1774 schreef advocaat W.C. Ackerdijck aan de Veghelse president H. Gerbrandts: ‘Mijn heer. Heeren regenten van Veggel kunnen met myn gedagten vylig den doctor Van Baar ten koste van de gemeente engagineren om tweemaal sweeks van St. Oedenrode re komen visiteren tot Veggel, nogtans onder de volgende mitsen.

-        Dat het waar is dat er een soort van een aenstekende siekte grasseert

-        Dat het engagement geschiede tot curering alleen van arme lieden

-        Dat de somme waer voor geaccordeert wordt aen het comptoir der domeynen worde opgegeven als meede continuatie van den doctor weegens den staet der siekte en weyse van cureren om over het een en ander met den profesoor Bon te kunnen consulteren

Op 28 juli 1774 werd in het resolutieboek aangetekend: de regenten hebben medicine doctor Guilielmus van Baar aangesteld  ter oorsaek van een aldaar grasserende epidemise ontsteking in de longen vanaf de laatste maart 1774 tot 6 mei 1774, waarvoor 84 gulden betaald zal worden.

In de dorpsrekening van 1784-1785 staat de volgende uitgave vermeld: ‘volgens ordonantie en quitantie betaalt aen Guilliesmus van Baar, medicine doctor promotus, wonende tot St. Oedenrode, ter oorsaeke van eene alhier grosserende epidemie ontsteking in de longe onder de arme menschen en anderen, en heeft daer toe op ordre van schepenen wekelykx gevaceert en van den eerste maart 1774 tot 6 may incluys negen expressen visiten na Veghel gedaen en in loco aen alle onvermogende patienten en de daer toe geapproprieerde middelen gelevert, te samen 84 gulden en 10 stuivers

De rode loop in 1779

In het resolutieboek staat bij het verslag van de vergadering van de Veghelse regenten op 6 oktober 1779: ‘dewyle men ons seekere onderrigt is dat binnen deese Meyerye van ’s Bosch by wel speciaal tot Asten en daar omleggende plaatsen de roode loop ster aant grasseeren is en niet af maaer toeneemt, en men ontdekt heeft dat binnen deesen dorpe over de Brugge by eenen Anony van Gemert den roode loop meede is onstoeken en te dugte is die plaagen sig verder soude konnen verspreyde, en om onder Gods Zeegen deselve soo veel mogelyk tegen te gaan en voor te coomen. Soo hebben mijn heere gecommitteerde officier en schepenen van Vechel wel expresselyk gemaakt en geordonneert deese naervolgende ordonnantien

-        Op het voorbeeld van andere dorpen ‘en waar de redenen daer ontrent van de doktoren syn opgegeven’ wordt  het eten, kopen, verkopen en invoeren van witte kool en noten verboden

-        Als er iemand ziek wordt van de rode loop, mag niemand dat huis bezoeken, zolang men in dat huis zichzelf kan behelpen.  Ook mogen de inwoners van dat huis niet in de kerk of publieke plaatsen komen.

-        Als iemand aan de rode loop overlijdt, moet die zo snel mogelijk worden begraven. Het graf moet minstens 6 voet diep zijn, ‘en het leyk in de gragte gelegt synde wel en vast met aerde te vullen, en geen lyken agter raadhuys te mogen graven, maar soo veel mogelyk aan de noortzeyde van de kerk ten eynde de logt daar ruymer is voor de uytwaseming’.

-        Niemand mag een lijk begraven ‘of laate sinken by avond, des nagts of op onbehoorlyke tyd, maar dat alvoorens den klok sal werden getrokken ten eynde een ieder werde gewaarschout dat een lighaam dal werde begraven om sig voor de aanstekinge soo te konne wagten’.

-        Geen personen of kinderen mogen op het kerkhof of onderweg bij een lichaam van iemand die aan de rode loop is gestorven komen.

De dorpsrekening van 1779-1780 schrijft:

-        ‘alsoo in de maendt october den rode loop alhier ontstoken was by een man en vrouw, ieder wel oudt de 80 jaeren en seer arm mensche wesende, en digt by de parochie woonde en onder de mensen en men vreesde dat sig verder soude verspreyden, en maer eene dogter in huys was en alle drie daer aen laboreerde, hebben regenten nodig gedagt een doctor chirurgeyn en oppassingen en ook het een en ander te doen besorgen, en welke oncosten tesamen waeren bedraegende 35 gulden, 3 stuivers en 8 pennen, en welk ook soodanig van effect is geweest sig niet verder heeft verspreydt, en is dese somme betaelt aen J. Kop, medicine doctor wonende te Uden voor vacatie en medicynen 22 gulden en 18 stuivers

-        Betaald aan Gerardt Schippers, chirurgyn, ‘van meesterloon leverantien etc.’ 10 gulden en 18 stuivers

-        Betaald ‘aen Peter Boerdonk welke de luyde int laatst heeft moete oppassen en waer toe niemaendt anders was te kreygen volgens accoort daags’ 1 gulden, voor 26 dagen 26 gulden

De rode loop in 1781

In 1781 stak de rode loop weer de kop op. Op 8 juni 1781 werd door de officier en schepenen de Heer Jacop Kop, ‘medicine doctor’, aangesteld, voor een jaarlijks tractament ‘als doctor deeser gemeente’ van 70 gulden. Dit bedrag werd in 1782-1783 eenmalig aan hem uitbetaald.

Op 15 september 1781 ordonneerden de schepenen:

-        Het wordt verboden om op de kermis op 23 september en de daarop volgende dagen ‘het soogenaemt vogel of papegaij schieten, het optrecken der soogenaemde schutteryen, gelagen setten in de herbergen, het speelen op de fiool of andere luydtrugtige instrumenten, dansen en dergelyke exercitien, meer ten eynde de plaegen door het by een versamelen der lieden niet verder mogte werden verspreyt, en door soodanige dartelheden den thoorn van Godt niet meerder op ons te doen overcomen’.

-        ‘Ook wert scherpelyk verboden het kappen, sneyde van peperkoek op de kermis als onder het vogelschiete op maendag aenstaende, als ook op de volgende daegen. Ook het verkopen en koopen van witte kool en nooten’.

Op 24 september 1781 schreven de regenten van Veghel aan de Raad en Rentmeester Generaal der Domeinen dat in Veghel al ongeveer 60 personen zijn ziek geweest van de rode loop, waarvan er 6 zijn overleden. De dorpsdokter Jacob Kop kan het niet aan en er is een tweede aangenomen voor 10 gulden en 10 stuivers per dag exclusief de kost en drank, J. Beels uit Helmond. Hij heeft de Rode Loop al eerder te Asten bestreden, is nu al vier keer in Veghel geweest, maar zou eigenlijk in Veghel moeten overnachten. Omdat we vertrouwen in beide gemeesheren stellen verzoeken we om vooralsnog geen ‘slants doctor’ te sturen. Verder heeft bestuur alles gedaan om verdere verspreiding te stoppen, zoals het beletten van de kermis en alle bijeenkomsten en het kopen, verkopen en gebruiken van witte kool en noten is verboden.

De Raad en Rentmeester Generaal, De Schmeling, antwoordde  de regenten van Veghel op 25 september 1781: De maatregelen tegen de Rode Loop zijn goedgekeurd. Met betrekking tot de extra doker voor 10 gulden en 10 stuivers, is dat bedrag genoeg? Als Beels niet tevreden is, kijk dan eens in St. Oedenrode. Wat betreft het verbieden van de kermis: zeer goed, maar bedenk wel dat men de datum van de kermis niet zonder toestemming van de hoge overigheijt mag verzetten. Graag om de acht dagen rapport over het verloop van de ziekte.

Op 3 oktober 1781 informeerden de regenten De Schmeling over het verloop van de rode loop. Intussen waren er in Veghel al 147 personen door de rode loop aangetast, waarvan er 26 zijn overleden, vooral oude mensen en en kleine kinderen. Van de zieken zijn er 51 hersteld, 70 zijn er nog ziek, maar niet zo heel erg meer. Beels wil meer dan twee ducaten daags, dat zou de gemeente 42 gulden, exclusief de vertering. Tot lof van Beels en ‘onse doctor Kop’ moeten we wel zeggen dat ze hun uiterste best doen ‘en seer wel syn geslaagt int genesen van de sieken, hebbende de luyden altyt selfst wesen sien en medicynen gegeven’.

Antwoord van De Schmeling op 5 oktober 1781. Goed dat de ziekte afloopt, maar het salaris Beels is meer dan genoeg, laat hem maar wat meer thuisblijven. Tevens zendt De Schmeling een extractie en voorschrift van het hof van Brussel, hem door de Staten Generaal toegezonden. Misschien kunnen die van Veghel daarin nog iets van nut vinden.

In maart 1782 vraagt het dorpsbestuur ondersteuning van het land voor de hoge kosten gemaakt ter bestrijding van de rode loop. Het dorpsbestuur schrijft dat er in totaal in Veghel 50 personen aan de rode loop zijn gestorven, vooral armen. Dokter Jacob Kopp declareerde 570 gulden voor medicamenten. En voor visites in de periode van 10 september tot 16 oktober 1781 voor 4 gulden per dag, totaal 140 gulden. De kosten van dokter Beels voor 17 dagen zijn in totaal 178 gulden en 10 stuivers  en 48 gulden en 17 stuivers.

Op 21 juni 1782 komt het antwoord: de lasten moeten door het dorp gedragen worden, maar pas nadat de declaratie van geleverde medicijnen behoorlijk is getaxeerd. Het land draagt 350 gulden bij, de Raad en Rentmeester Generaal der Domeinen wordt gelast deze te betalen.

J.G. Hopman en F. Versterre, 's lands doktoren, worden door de regenten van Veghel gemachtigd om de rekening van de medicijnen gedurende de Rode Loop verleden jaar geleverd te taxeren. Bericht van deze doktoren vanuit Den Bosch op 16 augustus 1782. Men kan 60 gulden op de declaratie van dokter Kopp korten. De regenten betalen aan Hopman en Verster voor de examinatie van de rekeningen 12 gulden en 12 stuivers.

Op 12 maart 1783 stuurden de regenten van Veghel een brief aan dokter Kopp, althans tot Ravesteijn. Men heeft vernomen dat dokter Kopp verschillende ingezetenen toch nog een rekening heeft gezonden voor visites. Gezien de betaling door de gemeente is dat niet gepast en hij wordt verzocht om de aanmaningen te staken.

De situatie in 1808

Op 6 augustus 1808 vegaderde het gemeentebestuur van Veghel over een brief van de landdrost van 10 juli 1808. Het gemeentebestuur stuurde het volgende antwoord: op 4 augustus 1808 was de gezondheid van de bevolking van Veghel ondezocht door ‘onze medicyne dorpsdoctor. Gebleeken is dat alhier geen en de minste noch eenige besmettelyke ziektes grasseeren. Alsmede dat alhier aan de behoeftigen, byzonder aan die welke door ziektens aan gevallen zyn, de nodige hulpmiddelen zoo veel mogelyk worden verzorgd, zoodanig dat voor deze gemeente wegens dat versuim geene nootlottige gevolgen te vreezen zijn. En eindelijk dat binnen deeze gemeente geen stankverwekkende plaatsen gepermitteerd of gevonden worden, waaruit eenige besmetting te duchten is.’

Hondsdolheid

Armenrekening 1763-1766:

-        Aen Catharina, weduwe Elen Jans Versteegde betaelt om redenen dat haer man Elen voorschreven ellendig van raserney was gestorven, synde 6 weken te voore van een rasende hondt in syn handt gebeten, synde syn kleedere, bedt en waer aen en bij was geweest verbrandt, 20 gulden

Vanaf 1735 staan in de resolutieboeken geregeld ordonnanties tegen verspreiding van hondsdolheid opgenomen.

-        Ordonnnatie tegen hondsdolheid op 3 april 1735, nadat een Gemertse hond verschillende Veghelse honden had gebeten. Om droevige en onverantwoordige gevolgen af te wenden worden de gebeten honden van kant gemaakt. Mensen van wie de hond gebeten is moeten hem binnen vier uur na publicatie overleveren, op straffe van opdraaien voor schade en extraordinaire procedure.

-        Extraordinaire vergadering op 13-11-1768 door officier en schepenen. Afgelopen donderdag en vrijdag heeft ‘eenen rasende hondt’ het hele dorp doorgelopen en verscheidene honden gebeten, ‘die voor soo veel men alsnog weet syn doodt geschoten’. Alle honden moeten zes weken lang vastgelegd worden. Loslopende honden mogen worden doodgeschoten of doodgeslagen.

-        Ordonnantie van 24 december 1795. ‘Dat vermits er rasende honden binnen deesen plaats hebben gelopen en soo men verneemt honden gebeten, wort aan alle en een iegelijk geordonneert haeren honden in huijs te houden off vast te leggen,’ en ‘wanneer er onbekende honden loopen sonder dat er iemand bij was, word een ieder gepermitteerd deselve dood te schieten off capot te maken.’

Soorgelijke ordonnaties werden afgekondigs op 3 april 1796, 4 september 1796, 13 mei 1798, 23 augustus 1798, 7 februari 1799, 26 mei 1799, 2 juni 1799, 7 juni 1802, 10 april 1804.

De laatste ordinnantie van 10 april 1804 schrijft ook voor de gedode honden te begraven: ‘gelasten wyders alle en iegelyk met honden of dieren den rasende honden of dieren gebeeten zijn en die geene welke int toekomende noch mogte gebeeten worden, dezelver gebeete honden dadelyk en terstond nadat zulx ter hunner kennisse zal zijn gekomen te dooden en van kant te helpen en dezelve in een kuil ten minste drie voeten diep onder de aarden te begraaven.’

Het vervoer van zieken

Tegenwoordig denken we bij vervoer van zieken aan een ambulance, dus aan vervoer naar het ziekenhuis, Vroeger lag dat wat anders. Zo werden in 1736 mensen die aan de pest lijdden uit Veghel weggevoerd naar Nistelrode en naar Helmond,omdat men wilde voorkomen dat er in Veghel nog meer mensen besmet zouden raken.

In de Veghelse dorpsrekeningen veel uitgaven gedaan voor het vervoeren van zieke en gewonde soldaten of zieke soldatenvrouwen of anderee zieken naar andere plaatsen. Enkele voorbeelden:

-        1702-1703: aan ‘Aart Goorts betaalt voor het verbrengen van een siecken soldaat’

-        1704-1705: ‘betaalt van karvragt tot transport van gequeste soldaten’

-        1728-1729: ‘betaalt aen Leendert Peter Smits voort vaaren van een arme sieckelijke zoldaten vrouw naar Roy’

-        1731-1732: ‘aen Goort Aert Goorts voor vaaren van een sieke soldaate vrouw na Erp’

-        1737-1738: ‘aan Willem van den Bos voort vaaren van een sieke soldate vrou na Erp’

-        1739-1740: ‘aan Claas Donckers van ’t varen van een siekte vrou per ordre van regenten na Nistelroy’. ‘Item voort brengen van een siek vroupersoon na Erp’

-        1740-1741: ‘wegens vervoeren van een sieke vrou na Erp’

Vaccinaties tegen de pokken

Op 23 juli 1808 besprak het gemeentebestuur een brief van de landdrost van 7 juli 1808, die een bericht doorstuurde van de minister van Binnenlandse van 4 juli 1808 ter aansporing en bevordering van de inenting van de koepokstof. Het gemeentebestuur besluit om de pastoor en de predikant een exemplaar te sturen.

Op 22 december 1808 stuurde de landdrost ‘exemplaren der leerrede ter aanpryzing der koepokinenting door Asuerius Doyer, A. L. M. C. Phil., doctor te Zwolle, ten einde daar aan op de geschikste wyze de meest mogelyke publiciteit te geven.’ Het gemeentebestuur besloot op 11 januari 1809 om 40 exemplaren voor rekening dezer gemeente aan te schaffen en deze door de substituut secretaris aan de leden van het gemeente bestuur, gecommitteerden, armmeesters en rotmeesters te laten distribueren.

Vergadering van het gemeentebestuur op 25 januari 1809. Men heeft een brief van de landdrost van 10 januari 1809 ontvangen, waarbij enige exemplaren van het decreet van ‘zyner majesteit’ van 25 november 1808, no 21, ‘houdende algemene verordeningen tot het meer verspryden van het gebruik der vaccine.’ Men gaat accoord met met name artikel 2 dat voorschrijft: ‘dat alle de gene welke uit de publieke kassche eenigen onderstand ontvangen, of ten koste van het algemeen gealimenteerd worden en nog gene kinderziekten gehad hebben, het zij met de natuur, het zij door inenting en vacineren de vaccine nog niet is geapplieerd, binnen drie maanden na het inneemen van het bovengemelde decreet moeten gevacineerd worden’. Het gemeentebestuur besluit een exemplaar van het decreet aan de pastoor en predikant te sturen.

Op 31 augustus 1809 bespreekt het gemeentebestuur een brief van de landdrost van Braband van 5 augustus 1809, letter BB, waarbij de gemeentebesturen worden aangeschreven om te zorgen dat aan de bepalingen in zyne majesteits decreet van 25 november 1808 no. 21 wordt voldaan, en om de driemaandelijkse berichten over de perioden januari-maart 1809 en april-juni 1809 in te sturen. De doctoren en chirurgijn van Veghel hebben nog geen overzicht van het aantal gevaccineerde personen gestuurd. Ze moeten dat binnen drie dagen doen.

Doctor Cornelis van de Wielen meldt dat hij inde periode januari-maart 1809 in Veghel 257 mensen heeft gevaccineerd. Doctor Willem Francis Coolen en chirurgijn Hendrik Schippers hebben niemand gevaccineerd.