Kroniek van het jaar 1697
R93, fol. 311 (5-7-1697) |
|
Adriaen Smits en Gerrit Vermeulen, schepenen van Veghel en
Vermeulen tevens als “chirurgijn”, verklaren dat ze naar het
huis van Anthonij Wilberts (nu: Heihoef
1) zijn gegaan, “ende aldaer bevonden Jenneken, dogtere
Aelbert Janssen, out sestien jaeren, het welcke gisteren
naermiddag tusschen vier en vijf uuren den vierden deser in het
velt sijnde, daer de selve was torf opsettende van de donder is
door geslagen ende geraeckt is in de lincker zeijde van het
slaap vant hooft, al daer het heel blauw was ende de muts vant
hooft aen de selve kant ’t eenemaal vaneen. Verklaerende verders
voornoemde chirurgijn ’t selve alsoo bevonden te hebben en daer
door met de doot is overvallen, ende niet ander aen het geheele
lighame is bevonden.”
De vader van het overleden meisje
woonde op de
Heihoef. Hij was op 12 november 1693 aan een longontsteking
overleden. De weduwe bleef met de kinderen achter en verpachtte
de boerderij op 5 mei 1696 aan Anthonij Wilberts. Zij bleef daar
toen met haar kinderen inwonen.
|
Kroniek van het Bossche Sint-Geertrui
klooster |
|
Den 3 november (1697) is alhier (in
Den Bosch) een raere saeck voorgevallen. Een boer van Vechel
comende te merckt met een speenvercken ende daermede staende op
de Penschmerckt; een soldaat onder de compagnie van captijn
Volbergen onder het regiment van collonel Marquet, een
doorsleepe gast, comende bij den boer vragende: "Cameraet,
wat hebje daerin?" "Een speenvercken" antwoorde
den huijsman. "Dat comt recht te pasch. Ick heb
last van mijn officier om een te coopen. Hoeveel daervoor ?"
"Eene gulden", sijde den boer; ende sijn den coop eens
geworden voor sestien stuijvers; den soldaet sijde: "Ick
heb geen gelt. Maer siet. Daer is mijn overrock soo lang tot dat
ick u gelt sall haelen. Wacht mijn soo lang op dese plaets".
Den soldaet nemende den
sack alwaer het speenvercken in was, gaende daermede het
gewanthuijs om naer sijn quartier achter de Tolbrug; ende heeft
het vercken uijt den sack genomen ende daer wederom een cat in
gedaen; gaende met den sack ende cat soo wederom naer de Merckt;
ende bij den boer comende seggende: "Daer is het
wederom. Ick can mijn officier nergens niet vinden"; Den
soldaet wederom sijn rock aendoende sijde: "Ick
bidt u, Vercoopt het vercken noch niet. Ick wil u den brandewijn
geven. Ick sal mijn officier gaen soecken"; den soldaet wech
gaende bleef den boer noch wel een uur wachten; maer die niet en
quaem was den soldaet; doen quaem een ander bij den boer
vragende: "Wat heb je daer
in? Een speenvercken, maer tis vercocht. Evenwel ick heb wel een
uur staen wachten ende den kerel comt niet wederom. Com, wilt
gij het coopen ?" Antwoorde: "Jae,
com laet mijn sien." Den boer sijn sack opende,
liep daer een cat uijt. Den boer verstelt staende sijde: "Eij,
bekeer, wat duijvel is dat ? Dat is toeverij. Mijn vercken is in
een cat verandert. " Ende stont als een bepiste
paep tot spoth van alle mensch |
|